Zo lang als ik mij kan herinneren, hadden we vroeger thuis een moestuin.
Oh nee, dat klopt niet helemaal, want in Amsterdam (waar ik geboren ben) hadden we er geen.
Oh nee, dat klopt niet helemaal, want in Amsterdam (waar ik geboren ben) hadden we er geen.
Maar vanaf het moment dat we naar Zeeland verhuisden, was er altijd een moestuin.
Het eerste jaar naast ons huis, want we woonden in de polder met een gigantische lap grond erbij. Daarna meestal op een volkstuinencomplex. Zo'n desolate strook langs het spoor, zonder elektriciteit of water. Of bij een vereniging met een serieus bestuur, inclusief regeltjes en verplichtingen.
Het eerste jaar naast ons huis, want we woonden in de polder met een gigantische lap grond erbij. Daarna meestal op een volkstuinencomplex. Zo'n desolate strook langs het spoor, zonder elektriciteit of water. Of bij een vereniging met een serieus bestuur, inclusief regeltjes en verplichtingen.
Als kind moest ik altijd helpen met het plukken en verwerken van alle groente en fruit. Emmers vol met tuinbonen (mét luis) en doperwtjes werden gedopt, sperziebonen en peultjes afgehaald en snijbonen gingen door de molen. Pas op je vingers! En dan alles blancheren en in de vriezer.
Bramen, frambozen, aardbeien en bessen werden verwerkt tot jam. En tijdens het plukken blijven fluiten, want dat kan niet met een volle mond.
Heb ik hierdoor een een hekel aan een moestuin gekregen? Nee, integendeel!
Want toen ik volwassen was met een huis en een tuintje in Rotterdam, wilde ik er graag nog een stukje grond bij om ook een moestuin te beginnen. Dat was geen groot succes, want er was te weinig zon en te veel grondwater.
Dus dat werden tomaten in potten en wat zielige frambozen- en bramenstruikjes.
Maar die groene vingers waren er en die kregen meer ruimte en mogelijkheden toen ik weer terug naar Zeeland verhuisde.
Hier hebben we nu 5 bakken die er op het moment nog troosteloos uitzien. Dat geeft niet, want het is winter en alles is nog in rust.
Hoewel, het begint alweer een beetje te kriebelen .....
Dit weekend heb ik in de kas spinazie en raapstelen gezaaid. Soms doe ik dat al eerder, maar het kiemt toch niet als het vriest. En dat is juist het leuke van zaaien, iedere dag kijken of er al iets is opgekomen.
De eerste sprietjes bieslook zijn ook alweer gesignaleerd!
De eerste sprietjes bieslook zijn ook alweer gesignaleerd!
De planning voor de bakken is al klaar. Wat komt waar?
Ik doe eerlijk gezegd meestal maar wat. Het is een beetje volgens het principe van de Makkelijke Moestuin en dat neem ik misschien iets te letterlijk.
Toch hebben we ieder jaar een vriezer vol met sperziebonen, tomaten- en courgettesoep en eten we bijna het hele jaar door uit de tuin.
Jong geleerd is oud gedaan.
