Het vinden van de juiste balans vind ik moeilijk.
Wanneer ben je eigenlijk in balans? Wat wordt er precies mee bedoeld?
En vooral: hoe raak je dan in balans?
Bij een dieet of voedingspatroon wordt er vaak gepraat over een balans dag. Die is er om weer orde op zaken te stellen wanneer je net even te veel of ongezond hebt gegeten. Bij de EetLijn heb je in Fase 2 de 80-20% regel. Het gaat er hierbij om dat je voor 80% je gezonde en nieuwe voedingspatroon volgt en voor 20% een uitzondering kan maken. Meestal is dat in het weekend, als je uit eten gaat of op een feestje.
Het is wel de bedoeling dat het bij die 20% blijft. Voor je het weet ga je van Fase 2 naar de Alarmfase! Ik weet uit eigen ervaring hoe vervelend dat is.
Het is wel de bedoeling dat het bij die 20% blijft. Voor je het weet ga je van Fase 2 naar de Alarmfase! Ik weet uit eigen ervaring hoe vervelend dat is.
Maar dit geldt niet alleen voor eten. Het is ook belangrijk dat je werk en privé in balans zijn.
Ik vind het lastig om de tijd tussen mijn vrijwilligerswerk (het Maatjesproject) en de EetLijn goed te verdelen. Dan moet ik echt heel bewust tijd gaan inplannen en mij daar ook aan houden! Want als er een mailtje tussendoor komt van een begeleider, dan ben ik snel geneigd om deze direct te beantwoorden. Omdat het handig is. Gewoon doorgaan met waar je mee bezig bent, is óók handig. Maar dat vergeet ik dan even. En als het mooi weer is, dan 'moet' ik in de tuin werken. Dus daar ga ik al mooi de mist in met mijn planning.
Het grote voordeel is dat ik als zelfstandig ondernemer mijn tijd zelf flexibel in kan delen. Maar dan moet ik wel de juiste prioriteiten stellen.
Ik noemde net de balans tussen werk en privé en die was bij mij behoorlijk verstoord. Toen ik afgelopen december met de kerstdagen even vrij was, ben ik daar eens goed over na gaan denken. Ik wil meer tijd aan mijn privé leven besteden en niet alleen maar aan mijn werk en vrijwilligerswerk. Hoe leuk ik dat ook vind. Maar ik voelde mij nu als een koorddanser met hoogtevrees die er alsmaar bijna afvalt. Constant balanceren is namelijk heel vermoeiend en dat wil ik niet meer. Dus tijd om de juiste balans te vinden.
Neem als voorbeeld deze blog. Die had ik eigenlijk al vorige week willen plaatsen. Nu ben ik een week "te laat".
Te laat voor wie? Ik heb geen verontrustende telefoontjes of mailtjes ontvangen waar mijn blog blijft.
Maar er kwamen een paar andere privé dingen tussendoor en het was perfect weer om eindelijk wat in de tuin te doen (wat voor mij ook ontspanning is). Dus dat had even voorrang.
Hoe heb ik die balans gevonden en kan ik mijn tijd beter verdelen?
Door nee te zeggen!
Mijn valkuil is dat ik veel dingen leuk vind. En daarom snel ja zeg als er iets wordt gevraagd.
Niet doen dus. Een antwoord dat hierbij kan helpen: Ik denk er over na en kom er op terug.
Door er goed naar te kijken en de voor- en nadelen af te wegen, kom ik vaak tot de conclusie dat het niet leuk of waardevol genoeg is. Of niet op dit moment.
Maak een planning. Ik heb weliswaar een flexibele, maar hij is er wel.
En ik werk "op tijd". Wat is dat? Heel simpel: ik zet mijn alarm op een uur en werk dan aan één bepaald onderwerp of ga alleen maar mails beantwoorden. Daarna ga ik even 10 tot 15 minuten iets anders doen. Ik zet bijvoorbeeld een kop thee, doe een ontspanningsoefening en ga kijken of er al iets is opgekomen in de kas. Dan ben ik weer opgeladen en kan ik veel geconcentreerder verder met het volgende blok van 1 uur.
Belangrijk is hier hierbij om niet afgeleid te raken door bijvoorbeeld social media. Meldingen uitzetten doet wonderen.
Een andere, misschien wel de belangrijkste, regel die ik hanteer is: het hoeft niet perfect te zijn.
Zo, dat scheelt!
En het mag op mijn manier. Wat een geruststelling.
Weg met die zelf opgelegde hoge verwachtingen en die lat hoeft helemaal niet zo hoog. Ook weer niet zo laag dat ik er over struikel en ik hoef er niet makkelijk onderdoor te kunnen lopen. Maar net hoog genoeg dat ik mijn hoofd er niet tegen stoot, is prima.
Dit werkt nog lang niet perfect (oh nee dat hoefde niet meer) of zo vanzelfsprekend als ik zou willen. Maar ik probeer het wel en ik doe het in ieder geval op mijn eigen manier.
